Bij een ander – die niet te veel op jezelf lijkt – zie je het gemakkelijker: maak je andere keuzes, dan verloopt je leven anders. Oftewel: jouw keuzes maken jouw leven. Het is een veronderstelling; een hypothese, niet gestaafd met wetenschappelijk bewijs, maar waar ik in geloof. Ups & downs zijn het gevolg van mijn eigen keuzes, uiteraard in combinatie met wat me overkomt.
In mijn optiek overkómt bijvoorbeeld ontslag of een verkeersongeluk je niet altijd en zelfs bevallen van een prematuur kindje ben ik geneigd niet op voorhand en per definitie te bestempelen als ‘noodlot’. Dit soort gebeurtenissen kunnen natuurlijk wel noodlot zijn. Domme pech. Een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Maar als je heel eerlijk naar jezelf kijkt, diep van binnen, merk je ook: soms past wat je overkomt zo mooi bij je eigen verborgen wensen. Bijvoorbeeld een onvervulde wens om te zorgen voor. Of een onvervulde wens om meer verantwoordelijkheid te dragen. Of een onvervulde wens naar verbinding in liefde. Of een onvervulde wens rust te vinden of ‘zo niet langer door te willen gaan’.
Deze gedachte troost mij tijdens de waan van de dag. Al of niet illusie, voor mij is het een versterkende gedachte dat ik mijn eigen visies en overtuigingen leef. Het geeft me een gevoel grip te hebben op het leven: bevalt iets me niet, dan heb ik de mogelijkheid een mening, visie of overtuiging te veranderen. ¨Stop¨ zeggen, kan leiden tot grote vernieuwing. Een draai maken, 180 graden de andere kant op gaan, brengt me misschien naar ongekende levenspaden. Wie weet brengt het me geluk.
Tot zover!
¨Tot zover,¨ zegt mijn mond. Maar in mijn hoofd razen veel meer beelden.
